Τιμὴ καὶ Μνήμη στοὺς πεσόντες τοῦ Ρίμινι

3η Ελλη­νι­κή Ο­ρει­νή Τα­ξιαρ­χί­α «Ρί­μι­νι»

ΤΕ­ΛΕ­ΤΗ Α­ΠΟ­ΔΟΣΗΣ ΦΟ­ΡΟΥ ΤΙ­ΜΗΣ ΣΤΟΥΣ ΠΕ­ΣΟ­ΝΤΕΣ

ΚΑ­ΤΑ ΤΗ ΜΑ­ΧΗ ΤΟΥ ΡΙ­ΜΙ­ΝΙ

Την Κυ­ρια­κή 23 Σε­πτεμ­βρί­ου 2007, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε και φέ­τος, στον χώ­ρο του Ελ­λη­νικού Στρα­τιω­τικού Κοι­μη­τηρίου στο Ρι­τσιό­νε του Ρί­μι­νι Ι­τα­λί­ας, ε­πι­μνημό­συ­νη δέ­η­ση για τους πε­σό­ντες κα­τά τη μά­χη του Ρί­μι­νι στον Β΄ Πα­γκό­σμιο Πό­λε­μο.

Την εκ­δή­λω­ση ορ­γά­νω­σε το Υ­ΠΕ­ΘΑ/ΓΔΟ­ΣΥ/ΔΕ­ΠΑ­ΘΑ, Δντής του ο­ποί­ου εί­ναι ο Α­ντγος Γκα­νί­δης Πα­να­γιώ­της, σε συ­νερ­γα­σί­α με τον Α­ΚΑΜ Ρώ­μης και με τη συμ­με­το­χή του Πα­νελ­λή­νιου Συν­δέ­σμου Πο­λε­μι­στών Εκ­στρα­τευ­τι­κών Σωμά­των Μέ­σης Α­να­το­λής Ρι­μινι­τών Ιε­ρο­λο­χι­τών, που α­πο­τε­λείται α­πό ε­πι­ζώ­ντες μα­χη­τές της ο­μώ­νυ­μης μά­χης.

Α­πό την Ελ­λη­νι­κή Η­γε­σί­α, την εκ­δή­λω­ση τί­μη­σαν με την πα­ρου­σί­α τους οι: Εκπρό­σω­πος της Α.Ε. Προ­έ­δρου της Ελ­λη­νι­κής Δη­μο­κρα­τί­ας, Σύμ­βου­λος της Ελ­λη­νικής Πρε­σβεί­ας της Ρώ­μης, Δντής του Πο­λε­μι­κού Μου­σεί­ου, Αντιπρο­σω­πεί­α α­πό ΓΕΣ, ΓΕΝ και ΓΕ­Α, κα­θώς και μα­θη­τές των Πα­ρα­γωγι­κών Σχο­λών ΣΣΕ, ΣΝΔ και ΣΣΙ.

Α­πό Ι­τα­λι­κής πλευ­ράς πα­ρέ­στη­σαν οι: Αντι­νο­μάρ­χης του Ρί­μι­νι, Εκ­πρό­σω­ποι των Δη­μάρ­χων Ρί­μινι και Ρι­τσιό­νε, Πρό­ε­δροι των Ελ­λη­νι­κών Κοι­νο­τή­των και Ι­τα­λι­κές Στρα­τιω­τι­κές Αρ­χές.

Η τε­λε­τή άρ­χι­σε με την ά­φι­ξη του τι­μώ­με­νου προ­σώ­που. Ε­πα­κο­λού­θη­σε κα­τανυ­κτι­κό μνη­μό­συ­νο χο­ρο­στα­τού­ντος του Πρω­το­πρε­σβυ­τέ­ρου Α­πο­στο­λα­κί­δη Γε­ωρ­γί­ου, Δντή της Δνσης Θρη­σκευ­τι­κού του ΓΕ­Ε­ΘΑ. Στη συ­νέ­χεια, έ­γι­νε κα­τά­θε­ση στε­φάνων στο μνη­μεί­ο των πε­σό­ντων του Ρί­μι­νι, και ο Δκτής της 3^ης Μ/Κ Τα­ξιαρ­χί­ας «Ρί­μι­νι» α­νέ­γνω­σε το ι­στο­ρι­κό της Μά­χης.

Την ό­λη εκ­δή­λω­ση κά­λυ­ψε κλι­μά­κιο της Τη­λε­ο­πτι­κής Υ­πη­ρε­σί­ας Στρα­τού.

Τὸ Ἡρώων Ἑλλήνων ἀξιωματικῶν καὶ ὁπλιτῶν πεσόντων στὴν Ἰταλία.

Ο­ΜΙ­ΛΙΑ ΤΑΞ­ΧΟΥ ΚΡΑ­ΝΙ­ΤΗ ΓΕ­ΩΡ­ΓΙΟΥ

ΔΚΤΟΥ ΤΗΣ 3^ης Μ/Κ ΤΑ­ΞΙΑΡ­ΧΙΑΣ «ΡΙ­ΜΙ­ΝΙ»

Σε­βα­στοί Ρι­μι­νί­τες πο­λε­μι­στές της 3^ης Ελ­λη­νι­κής Ο­ρει­νής Τα­ξιαρ­χί­ας,

Α­πο­τε­λεί ύ­ψι­στη τι­μή για μέ­να που ως Δκτή της 3^ης Μ/Κ Τα­ξιαρ­χί­ας «Ρί­μι­νι», που φέ­ρει την ο­νο­μα­σί­α της έν­δο­ξης ι­στο­ρι­κής ε­κεί­νης Ταξιαρ­χί­ας, μου α­να­τέ­θη­κε να εκ­φω­νή­σω τον πα­νη­γυ­ρι­κό της τε­λε­τής.

Θα προ­σπα­θή­σω μέ­σα α­πό μί­α σύ­ντο­μη ι­στο­ρι­κή α­να­δρο­μή της 3^ης Ελ­λη­νι­κής Ο­ρει­νής Τα­ξιαρ­χί­ας, να φέ­ρω στη μνή­μη μας τα γε­γο­νό­τα της πε­ριό­δου ε­κεί­νης, ως ε­λά­χι­στο φό­ρο τι­μής στους έν­δο­ξους μα­χη­τές της, πε­σόντες και ε­πι­ζώ­ντες, και με αυ­τό τον τρό­πο να γί­νει κα­λύ­τε­ρα κα­τα­νο­η­τό το χρέ­ος που α­να­λαμ­βά­νου­με ε­μείς σή­με­ρα για να φα­νού­με α­ντά­ξιοι συ­νε­χι­στές «Ε­κεί­νων», ε­φό­σον οι πε­ρι­στά­σεις το α­παι­τή­σουν.

Η 3^η Ελ­λη­νι­κή Ο­ρει­νή Τα­ξιαρ­χί­α συ­γκρο­τή­θη­κε στο Λί­βα­νο την 1^η Ιου­λί­ου 1944 με Δκτή τον Συ­νταγ­μα­τάρ­χη Θρα­σύ­βου­λο Τσα­κα­λώ­το, έ­χο­ντας δύ­να­μη 3.377 αν­δρών, εκ των ο­ποί­ων 205 ή­ταν Αξ­κοί και 89 Αν­θστές.

Την 11^η Αυ­γού­στου 1944 α­φί­χθη με το Ολ­λαν­δι­κό υ­πε­ρω­κε­άνιο «Ρου­ίς» στον Τά­ρα­ντα της Ι­τα­λί­ας προ­ερ­χό­με­νη α­πό Χά­ι­φα ό­που και τέ­θηκε υ­πό τις δια­τα­γές του Νε­ο­ζη­λαν­δι­κού Σώ­μα­τος του Στρα­τη­γού Φρέ­ϋ­μπερ­γκ.

Τη 19^η Αυ­γού­στου 1944 η Τα­ξιαρ­χί­α άρ­χι­σε να με­τα­κι­νεί­ται α­πό Τα­ρά­ντα προς Βορ­ρά δια­νύ­ο­ντας 650 χλμ. Ε­ντός του Ι­τα­λι­κού ε­δά­φους και φθά­νο­ντας στο Σπο­λέ­το την 26^η Αυ­γού­στου, ό­που και στρα­το­πέ­δευ­σε.

Την 5^η Σε­πτεμ­βρί­ου 1944 η Τα­ξιαρ­χί­α με­ταστάθ­μευ­σε στην πε­ριο­χή Σά­ντα Μα­ρί­α-Πιε­τρα­φί­τα ό­που και ε­τέ­θη υ­πό τις διατα­γές της 5^ης Κα­να­δι­κής Τε­θω­ρα­κι­σμέ­νης Με­ραρ­χί­ας, ως ε­φε­δρεί­α αυ­τής.

Στις 9 Σε­πτεμ­βρί­ου 1944 αρ­χί­ζει η συμ­με­το­χή της Ελ­λη­νι­κής Τα­ξιαρ­χί­ας στις ε­πι­χει­ρή­σεις.

Τη νύ­χτα της 8^ης προς 9^η Σε­πτεμ­βρί­ου 1944 η Τα­ξιαρ­χί­α α­ντι­κα­τέ­στη­σε την ευ­ρι­σκό­με­νη στην πρώτη γραμ­μή 3^η Κα­να­δι­κή Τα­ξιαρ­χί­α α­να­λαμβά­νο­ντας την α­μυ­ντι­κή α­πο­στο­λή της.

Σταθ­μός Διοι­κή­σε­ως της Τα­ξιαρ­χί­ας ο­ρί­στη­κε η πε­ριο­χή του Ρι­τσιό­νε.

Τη νύ­χτα της 14^ης προς 15^η Σε­πτεμ­βρί­ου 1944 και ώ­ρα 02.00, άρ­χι­σε η γε­νι­κή ε­πί­θε­ση της Τα­ξιαρ­χί­ας με την υ­πο­στή­ρι­ξη του 3^ου Συ­ντάγ­μα­τος Πε­δινού Πυ­ρο­βο­λι­κού και όλ­μων, δια τριών Ταγ­μά­των της, ε­πί τριών κα­τευ­θύν­σε­ων με:

το 1^ο Τάγ­μα Μο­ναλ­ντί­νι, με Δκτή τον Ταγ­μα­τάρ­χη Κα­ρα­βί­α Ιω­άν­νη,

το 2^ο Τάγ­μα Μο­νι­τσέ­λι, με Δκτή τον Ταγ­ματάρ­χη Τζα­νε­τή Σο­φο­κλή,

το 3^ο Τάγ­μα Μπα­τά­ρια, με Δκτή τον Ταγ­μα­τάρ­χη Λου­τε­ρά­κη Αν­δρέ­α,

τα ο­ποί­α πα­ρά την πεί­σμο­να Γερ­μα­νική α­ντί­στα­ση κα­τέ­λα­βαν τους α­ντι­κει­με­νι­κούς σκο­πούς που εί­χαν κα­θο­ρι­στεί α­πό την 5^η Κα­να­δι­κή Μεραρχί­α.

Στις 21 Σε­πτεμ­βρί­ου 1944 το 2^ο Τάγ­μα (Δκτής Τχης Τζα­νε­τής Σο­φο­κλής) με το πρώ­το φως την 06.45 ώ­ρα έ­φθα­σε ε­πί του πο­τα­μού Α­ού­ζα και ε­ξουδε­τέ­ρω­σε το­πι­κές νη­σί­δες α­ντί­στα­σης που εί­χαν α­φή­σει οι Γερ­μα­νοί προς παρα­πλά­νη­ση των συμ­μά­χων και ε­πι­βρά­δυν­ση της προ­ε­λά­σε­ώς τους.

Α­πό τη θέ­ση αυ­τή το Τάγ­μα α­νέ­φε­ρε την κα­τά­στα­ση στην Τα­ξιαρ­χί­α και ο Δκτής της Τα­ξιαρ­χί­ας Σχης Τσα­κα­λώ­τος διέ­ταξε α­μέ­σως το 3^ο Τάγ­μα (Δκτής Τχης Λου­τε­ρά­κης Αν­δρέ­ας) να προ­ω­θη­θεί τα­χέ­ως προς το κέ­ντρο της πό­λης. Έ­τσι, το 3^ο Τάγ­μα προ­ω­θή­θη­κε προς το κέ­ντρο της πό­λης και κα­τέλα­βε το δυ­τι­κό τμή­μα αυ­τής.

Την 07.45 ώ­ρα ο Δή­μαρ­χος της πό­λης πα­ρέ­δω­σε το Ρί­μι­νι στο 3^ο Τάγ­μα με ε­πί­ση­μο πρω­τό­κολ­λο που συ­ντά­χθη­κε στην Ελ­λη­νι­κή, Ι­τα­λι­κή και Αγ­γλι­κή γλώσ­σα.

Το πρω­τό­κολ­λο πα­ρά­δο­σης έ­λε­γε τα ε­ξής:

«Εν Σά­ντα Μα­ρί­α σή­με­ρον την 21^η του μη­νός Σε­πτεμ­βρί­ου, η­μέ­ρα της ε­βδο­μά­δος Πέ­μπτη του 1944 και ώ­ραν 07.30, η κά­τω­θι υ­πο­γεγραμ­μέ­νη ε­πι­τρο­πή α­πο­τε­λού­με­νη εκ των Μπορ­τό­νι Γκο­μπέ­ριο ως Προ­έ­δρου, Μπορ­τό­νι Ρο­μί­λο και Ντελ Πρά­το Μπά­ντζιο ως με­λών, α­πά­ντων με­λών του α­ντιφα­σι­στι­κού κόμ­μα­τος α­πε­λευ­θέ­ρω­σης της Πό­λε­ως, πα­ρου­σια­σθέ­ντες εις τας προ­πο­ρευο­μέ­νας Ελ­λη­νι­κάς δυ­νά­μεις, ή­τοι εις τον Διοι­κη­τήν 2^ου Λό­χου/ 3^ου Τάγ­μα­τος της 3^ης Ελ­λη­νι­κής Ο­ρει­νής Τα­ξιαρ­χί­ας, Λο­χα­γόν Α­πο­στο­λά­κη Μι­χα­ήλ πα­ραδί­δο­μεν την πό­λιν του Ρί­μι­νι ά­νευ ό­ρων εις τας Ελ­λη­νι­κάς Δυ­νά­μεις. Στις Ελλη­νι­κές Δυ­νά­μεις ε­πα­φί­ε­ται εν λευ­κώ η τή­ρη­σης της τά­ξε­ως και η προ­στα­σί­α του πλη­θυ­σμού».

Έ­τσι α­πό την 09.00 ώ­ρα της 21^ης Σε­πτεμ­βρί­ου 1944 η Ελ­λη­νι­κή ση­μαί­α κυ­μα­τί­ζει στο Δη­μαρ­χεί­ο, και ο­λό­κλη­ρη η πό­λη του Ρίμι­νι βρί­σκε­ται στα χέ­ρια της 3^ης Ελ­λη­νι­κής Ο­ρει­νής Τα­ξιαρ­χί­ας.

Την ί­δια η­μέ­ρα, και πε­ρί ώ­ρα 18.00 στην πλα­τεί­α της πό­λε­ως Ρί­μι­νι έ­γι­νε ε­πίση­μη τε­λε­τή, με την πα­ρου­σί­α α­ντι­προ­σω­πειών των Μο­νά­δων της 3^ης Ελ­λη­νι­κής Ο­ρει­νής Τα­ξιαρ­χί­ας, των Κα­να­δι­κών και Νε­ο­ζη­λαν­δι­κών Μο­νά­δων, για να α­πο­δο­θούν τι­μές στην πο­λε­μι­κή ση­μαί­α του 2^ου Τάγ­μα­τος που πρώ­το ει­σήλ­θε στο «Ρίμι­νι».

Στις 27 Σε­πτεμ­βρί­ου 1944 το 1^ο Τάγ­μα (Δκτής Τχης Κα­ρα­βί­ας Ιω­άν­νης), α­φού α­ντι­κα­τέ­στη­σε το 25^ο Νε­ο­ζη­λαν­δι­κό Τάγ­μα, που εί­χε κα­θη­λω­θεί μπρο­στά στον ι­στο­ρι­κό πο­τα­μό Ρου­βί­κω­να, την 06.30 ώ­ρα επε­τέ­θη στους Γερ­μα­νούς και έ­πει­τα α­πό σκλη­ρή μά­χη τους α­νά­γκα­σε να υ­πο­χωρή­σουν, πέ­ρα­σε αιφ­νι­δια­στι­κά τον πο­τα­μό Ρου­βί­κω­να και προ­ή­λα­σε 8 χλμ. βο­ρεί­ως αυ­τού κα­τα­λαμ­βά­νο­ντας την πό­λη Μπε­λά­ρια πε­ρί το τέ­λος της η­μέ­ρας. Το πέ­ρα­σμα του Ρου­βί­κω­να συ­νέ­βαλ­λε α­πο­φα­σι­στικά στην τε­λι­κή νί­κη των συμ­μα­χι­κών δυ­νά­με­ων.

Η 3^η Ελ­λη­νι­κή Τα­ξιαρ­χί­α με την κα­τά­λη­ψη της πό­λε­ως Ρί­μι­νι και τη διά­βα­ση του πο­τα­μού Ρου­βί­κω­να με­τέ­φε­ρε την Ελλη­νι­κή δό­ξα του Ελ Α­λα­μέ­ιν, της Τύ­νι­δας και του Αι­γαί­ου και εις το Ι­τα­λι­κό Μέ­τω­πο γρά­φο­ντας νέ­ες σε­λί­δες δό­ξας στην πο­λε­μι­κή Ι­στο­ρί­α του Έ­θνους μας κα­τά τον Β΄ Πα­γκό­σμιο Πό­λε­μο.

Οι ε­πί 44 η­μέ­ρες σκλη­ροί πο­λε­μι­κοί α­γώ­νες της Τα­ξιαρ­χί­ας στο Ι­τα­λι­κό έ­δα­φος εί­χαν ως α­ντί­τι­μο τη θυ­σί­α 146 νε­κρών α­ξιω­μα­τι­κών και ο­πλι­τών και 310 τραυ­μα­τιών.

116 εκ των νε­κρών Η­ρώ­ων της Τα­ξιαρ­χί­ας ε­ντα­φιά­στη­καν και ανα­παύ­ο­νται στην φι­λό­ξε­νη Ι­τα­λι­κή γη του Ελ­λη­νι­κού αυ­τού Κοι­μη­τη­ρί­ου του Ρι­τσιό­νε στο ο­ποί­ο βρι­σκό­μα­στε σή­με­ρα.

Την 6^η προς 7^η Νο­εμ­βρί­ου 1944 η Τα­ξιαρ­χί­α, α­φού ε­πι­βι­βά­στη­κε στο α­τμό­πλοιο [Αλ­κα­ντά­ρα], α­πό το λι­μά­νι του Τά­ρα­ντα και με τη συ­νο­δεί­α του Α­ντι­τορ­πι­λι­κού [Πίν­δος], ε­πέ­στρε­ψε στην Ελ­λά­δα έ­πει­τα α­πό την ε­πι­τυ­χη­μέ­νη συμ­με­το­χή της στο πλευ­ρό των συμ­μά­χων στις πο­λε­μι­κές ε­πιχει­ρή­σεις του Ι­τα­λι­κού με­τώ­που.

Σε­βα­στοί Ρι­μι­νί­τες πο­λε­μι­στές της Τα­ξιαρ­χί­ας, δια­βά­ζο­ντας την Ημε­ρή­σια Δγή του α­εί­μνη­στου Δκτού της 3^ης Ελ­λη­νι­κής Ο­ρει­νής Τα­ξιαρ­χί­ας, Σχη Τσα­κα­λώ­του Θρα­συ­βού­λου, που α­να­γνώ­σθη­κε στις 19 Ο­κτω­βρί­ου 1944, σε ει­δι­κή τε­λε­τή που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στο νε­κρο­τα­φεί­ο του Ρι­τσιό­νε για να τι­μη­θούν οι Έλ­λη­νες νε­κροί που έ­πε­σαν στο πε­δί­ο της μά­χης και της τι­μής, μέ­νουν α­νε­ξί­τη­λες στη μνή­μη μου οι πα­ρα­κά­τω φρά­σεις, που δια­τυ­πώ­θηκαν ως υ­πό­σχε­ση:

«Ορ­κι­ζό­με­θα ό­τι η αυ­το­θυ­σί­α σας θα εί­ναι πα­ρά­δειγ­μα για τον μέλ­λο­ντα α­γώ­να. Α­θά­να­τοι νε­κροί σε λί­γο σας α­φή­νο­μεν. Σας α­φήνο­μεν, μα δεν θα εί­σθε μα­κριά μας. Σας υ­πο­σχό­με­θα, ό­τι θα εί­σθε πά­ντα στη μνή­μη μας, θα α­πο­τε­λεί­τε το πα­ρά­δειγ­μα των Δι­μοι­ριών σας, των Λό­χων σας, της Τα­ξιαρ­χί­ας σας στον δρό­μο που ε­χά­ρα­ξε πρώ­τα το δι­κό σας αίμα».

Η υ­πό­σχε­ση ε­κεί­νη, δια­πι­στώ­νεται σή­με­ρα ό­τι τη­ρεί­ται α­πα­ρέ­γκλι­τα και α­πο­δει­κνύ­ε­ται με την πα­ρου­σί­α όλων μας ε­δώ στο ε­τή­σιο Ιε­ρό προ­σκύ­νη­μα προς τι­μήν των η­ρω­ι­κώς πε­σό­ντων Αξιω­μα­τι­κών και Ο­πλι­τών της Τα­ξιαρ­χί­ας.

Σε­βα­στοί Ρι­μι­νί­τες, έ­χο­ντας την τι­μή να εί­μαι σή­με­ρα Δκτής της 3^ης Μ/Κ Τα­ξιαρ­χί­ας «Ρί­μι­νι» νιώ­θω υπε­ρή­φα­νος, ό­πως το ί­διο υ­πε­ρή­φα­νο νιώ­θει και ό­λο το προ­σω­πι­κό που υ­πη­ρετεί στην Τα­ξιαρ­χί­α.

Πα­ράλ­λη­λα ό­μως, αι­σθα­νό­μα­στε βα­ριά την ευ­θύ­νη και το χρέ­ος που φέ­ρου­με ό­λοι μας έ­να­ντι της ι­στο­ρί­ας, της δό­ξας και της θυ­σί­ας που μας κλη­ρο­δό­τησε η 3^η Ελ­λη­νι­κή Ο­ρει­νή Τα­ξιαρ­χί­α.

Συ­σπει­ρω­μέ­νοι ό­λοι μας, κά­τω α­πό την έν­δο­ξη και τι­μη­μέ­νη με Α­ρι­στεί­α Ανδρεί­ας πο­λε­μι­κή ση­μαί­α μας, με ο­δη­γό το δι­κό σας πα­ρά­δειγ­μα και ό­λων ε­κείνων που .έ­πε­σαν υ­πε­ρα­σπί­ζο­ντάς την, σας δια­βε­βαιώ­νου­με ό­τι θα κρα­τή­σου­με ψη­λά το λά­βα­ρο της τι­μής και της ευ­θύ­νης, και αν χρεια­στεί, θα βα­δί­σου­με στα δι­κά σας χνά­ρια υ­πε­ρα­σπι­ζό­με­νοι το Ελ­λη­νι­κό έ­δα­φος στην ευαί­σθη­τη περιο­χή του Έ­βρου, που η πα­τρί­δα μάς έ­χει ε­μπι­στευ­τεί.

Αιώ­νια να εί­ναι η μνή­μη στους Α­θά­να­τους νε­κρούς της 3^ης Ελλη­νι­κής Ορεινής Τα­ξιαρ­χί­ας «Ρί­μι­νι»!

Ἀναδημοσίευσις ἀπὸ τὸ ἱστολόγιον Patriot feeling.


Ἡ Ἑλλὰς τοῦ ΟΧΙ - Σελίδες Πατριδογνωσίας